Başkan Ocak: "Susmayacağız"

Bugün yine bir hayal kırıklığının içinde kaldık. Yine bir sınav, yine bir umut, yine bir bekleyiş… Ve yine sonuç aynı: haksızlık! Birçok engelli kardeşimiz atanmayı beklerken, yetersiz kadrolar yüzünden hayalleri ellerinden kayıp gitti. Oysa biz bu günü heyecanla beklemiştik. Geleceğimize dair bir ışık görmek, emeğimizin karşılığını almak istemiştik. Ama olmadı… Çünkü bizim için adalet hep uzak bir hayal oldu.

Biliyor musunuz, en acı olan ne? Bizi temsil ettiğini söyleyen, bizim haklarımızı savunduğunu iddia eden dernekler, başkanlar, federasyonlar yine sessiz kaldı! Onlar, kendi rahatlarını bozmadılar. Tatilden tatile, makamdan makama, gösterişten gösterişe koşarken, biz yine yalnız bırakıldık. Peki bu ne zamana kadar sürecek? Daha kaç hayal yok olacak? Daha kaç kardeşimiz, bu umutsuzluk içinde kaybolacak?

Bizim derdimiz ne birilerine minnet etmek, ne de acınmak. Biz lütuf istemiyoruz! Biz sadece hakkımız olanı istiyoruz! Biz, alın terimizle kazandığımız bir ekmeği istiyoruz. Ama ne yazık ki, bir yerlerde dayısı olanlar, torpili olanlar çoktan yerlerini aldı bile… Gerçekten hak edenler mi? Onlar yine dışarıda bırakıldı.

Bugün atanamayan her bir engelli kardeşim için yüreğim yanıyor. Çektiğiniz acıyı, hissettiğiniz kırgınlığı biliyorum. Ama unutmayın, biz bu hayatın içinde mücadele etmeye mecbur bırakılanlarız. Biz pes etmeyecek, susmayacak, hakkımızı sonuna kadar savunacağız! Çünkü bizler engellerin ardına saklanan değil, engelleri aşan insanlarız!

Adalete olan inancımız belki bir kez daha sarsıldı, ama mücadelemiz bitmedi! Haksızlık karşısında susmayacağız, görmezden gelenlere inat dimdik duracağız! Ve bir gün, bizim de hakkımız olan adalet mutlaka yerini bulacak!